Vår gode venn Abbas er død.

Vanskeleg å få uttrykt skriftleg det som har skjedd den siste veka.
Torsdag for mest to veker sidan blei Abbas innlagt på sjukehuset. Han fekk store doser med malaria medisin sjølv om ikkje malaria var påvist. Seinare blei det påvist tyfoid, men det er ikkje lett å vita kva han eigentleg hadde.
Me var på sjukehuset på søndag og fekk prata med han då.

Tysdag morgon fekk me telefon om at dei ville prøva å få han til eit betre sjukehus. Helga drog av gårde med bilen straks og var der ute etter ca 1 time. Der trefte ho kona og fleire i familien og me venta nå på at alt skulle bli klart og setja oss i bilen. Det trakk ut, og Helga blei kaldt opp att, då var Abbas død. Ufatteleg. Han døde i hendene på dei som støtta han når han var på vei ut til bilen.
Den morgonen hadde han hatt besøk av fleire av våre venner, og dei hadde fått bedt saman om at Guds vilje måtte skje, og rett etterpå så flytta han heim til Jesus.

Kona sit att med 5 barn frå 4-14 år. Det har vore mange tøffe tak dei siste vekene; sjukdomen, at han døde, gravferda og alt rundt det. Men kanskje står dei tøffaste taka att; det å bli høyrd som ei kristen enka midt inn i familiane på begge sider. Ho virke sterk og har kjent ein fred midt i det heila.

Det har vore godt å få vera nær midt oppi dette, men det har vore veldig tøft. Midt i alt som har skjedd så har me fått kjent ein fred, og våre venner rundt oss ber oss også å overbringe ein takk til alle som husker på oss i denne tida.